Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

cerebri N N

  • 1 cerebrum

        cerebrum ī, n    [2 CEL-], the brain: Dimminuetur tibi, T., V.— Understanding: Putidius, H. — Anger, choler: o te cerebri Felicem! i. e. your hot temper, H.
    * * *
    brain; top of the head, skull; bud; seat of senses/intelligence; anger/wrath

    Latin-English dictionary > cerebrum

  • 2 fēlīx

        fēlīx īcis (abl. īcī, once īce, C.), adj. with comp. and sup.    [FEV-], fruitful, productive: arbor, L.: rami Feliciores, H.: Massica Baccho, in vines, V.: felicior regio, O.: limus, fertilizing, V.— Bringing good-luck, of good omen, auspicious, favorable, propitious, fortunate, prosperous, felicitous: dies, T.: quod tibi mihique sit felix, redeo, L.: omen, O.: Sis bonus o felixque tuis! V.: sententia, O.: (dies) ponere vitem, V.— Lucky, happy, fortunate, prosperous, successful: hominem, T.: Polycratem felicem appellabant: ab omni laude felicior: felicissimus omnium, S.: exercitus magis strenuus quam felix, S.: morte, V.: tempora, Iu.: arma, victory, V.: mālum, wholesome, V.: vobis corrumpendis, successful, L.—Poet.: o te cerebri Felicem! H.: dies operum, V.: felicior Unguere tela, successful in, V.
    * * *
    felicis (gen.), felicior -or -us, felicissimus -a -um ADJ
    happy; blessed; fertile; favorable; lucky; successful, fruitful

    Latin-English dictionary > fēlīx

  • 3 cerebrum

    cĕrē̆brum (per tmesin: saxo cerecomminuit-brum, Enn. ap. Don. p. 1777 P., and ap. Serv. ad Verg. A. 1, 412), i, n. [root kar- of karê, v. celsus init.; and root bharof pherô, fero; cf. Corss. Beitr. p. 354], the brain, Plaut. Cas. 3, 5, 19; Ter. Ad. 4, 2, 32; 5, 2, 7; Verg. A. 5, 413; 9, 419; Lucr. 6, 804; Cic. Tusc. 1, 9, 19; Plin. 11, 37, 49, § 133 sq.; 33, 6, 34, § 102 et saep.—
    B.
    Meton., understanding, Plaut. Aul. 2, 1, 30; Hor. S. 2, 3, 75; Phaedr. 1, 7, 2; Suet. Calig. 50.— Anger, choler, Plaut. Poen. 3, 5, 25; cf. id. Bacch. 2, 3, 17: o te, Bolane, cerebri Felicem! ( = cerebrosus, passionate), Hor. S. 1, 9, 11.—
    * II.
    Transf. to plants, the pith in the upper part, Plin. 13, 4, 8, § 36.

    Lewis & Short latin dictionary > cerebrum

  • 4 effluvium

    efflŭvĭum, ii, n. [id.], a flowing out, an outlet (post-Aug. and very rare):

    umoris e corpore,

    Plin. 7, 51, 52, § 171:

    lacus,

    Tac. A. 12, 57:

    cerebri effluvio exspirare,

    Vell. 2, 120 fin., v. Kritz. ad h. l.

    Lewis & Short latin dictionary > effluvium

  • 5 exspiro

    ex-spīro ( expīro), āvi, ātum, 1, v. a. and n. (mostly poet. and in post-Aug. prose; not in Cic. and Caes.).
    I.
    Act., to breathe out, to emit, to blow out, to exhale, give out: animam pulmonibus, Lucil. ap. Non. 38, 27:

    animam medios in ignes,

    Ov. M. 5, 106:

    auras,

    id. ib. 3, 121:

    flumen sanguinis de pectore,

    Lucr. 2, 354; cf.:

    flammas pectore,

    Verg. A. 1, 44:

    odorem de corpore,

    Lucr. 4, 124:

    sonos per saxa (unda),

    Sil. 9, 285:

    colorem (uniones),

    Plin. 9, 35, 56, § 115.—
    B.
    Poet. transf.:

    cadavera vermes,

    i. e. send forth, produce, Lucr. 3, 720:

    silva comas tollit fructumque exspirat in umbras,

    i. e. spreads out into foliage, Stat. S. 5, 2, 70.—
    C.
    Exspirare animam, to expire, die, Gell. 3, 15 init.
    II.
    Neutr.
    A.
    To rush forth, come forth, be exhaled.
    1.
    Lit.:

    per fauces montis ut Aetnae Exspirent ignes,

    Lucr. 6, 640:

    ignis foras (with exire in auras),

    id. 6, 886:

    vis fera ventorum,

    Ov. M. 15, 300:

    halitus Averni,

    Val. Fl. 4, 493:

    unguenta,

    evaporate, Plin. 13, 3, 4, § 20: vis, Lucil. ap. Non. 38, 30.—
    * 2.
    Trop.:

    irae pectoris exspirantes,

    Cat. 64, 194.—
    B. I.
    Lit.:

    ut per singulos artus exspiraret,

    Sall. H. 1, 30 Dietsch.:

    atram tundit humum exspirans,

    Verg. A. 10, 731:

    ubi perire jussus exspiravero,

    Hor. Epod. 5, 91:

    inter primam curationem exspiravit,

    Liv. 2, 20, 9:

    inter verbera et vincula,

    id. 28, 19, 12:

    extremus exspirantis hiatus,

    Quint. 6, 2, 31; 9, 2, 73; Sen. Ep. 99, 27; Curt. 3, 5, 4; Suet. Tib. 21; id. Claud. 23; Val. Max. 4, 5, 6; Plin. 7, 36, 36, § 122.— Pass. impers.:

    quoniam membranā cerebri incisā statim exspiretur,

    Plin. 11, 37, 67, § 178:

    exspiravit aper dentibus apri,

    Juv. 15, 162.—
    2.
    Trop., to expire, perish, come to an end, cease:

    si ego morerer, mecum exspiratura res publica erat,

    Liv. 28, 28, 11:

    libertate jam exspirante,

    Plin. Pan. 57, 4:

    ne res publica exspiraret,

    Val. Max. 3, 2, 18:

    criminis causa exspirat,

    becomes extinct, ceases, Dig. 48, 17, 1 fin.; 24, 3, 19:

    prior obligatio,

    ib. 45, 1, 58.

    Lewis & Short latin dictionary > exspiro

  • 6 Felix

    1.
    fēlix, īcis (abl. felici, except Cic. Or. 48, 159; and as nom. prop., v. II. B. 2. infra), adj. [from root feo, fevo, to bear, produce, Gr. phuô; cf.: fio, femina; whence fetus, fecundus, femina, fenus], fruit-bearing, fruitful, fertile, productive.
    I.
    Lit. (rare; not in Cic.): felices arbores Cato dixit, quae fructum ferunt, infelices quae non ferunt, Paul. ex Fest. p. 92, 10 Müll.; cf. Fronto Ep. ad Amic. 2, 6 ed. Mai.; so,

    arbor,

    Liv. 5, 24, 2:

    arbusta,

    Lucr. 5, 1378:

    rami,

    Verg. G. 2, 81; so,

    rami feliciores,

    Hor. Epod. 2, 14:

    silvae,

    i. e. of fruitful trees, Verg. G. 4, 329:

    Massica Baccho,

    fruitful in vines, id. A. 7, 725; cf.

    Campania,

    Plin. 3, 5, 9, § 60:

    felicior regio,

    Ov. P. 2, 10, 51; cf.:

    felix oleae tractus,

    Claud. Cons. Mall. Theod. 179:

    venti,

    Val. Fl. 6, 711.—
    B.
    In partic.
    1.
    In the old relig. lang.: felices arbores, all the nobler sorts of trees, whose fruits were offered to the superior deities, in contradistinction to the infelices, which were dedicated to the inferior deities, Macr. S. 2, 16, 2.—
    2.
    Felix, as an adj. propr. in Arabia Felix, the fertile portion of Arabia, opp. Arabia Deserta and Petraea; v. Arabia.—
    II.
    Transf.
    A.
    Act., that brings good luck, of good omen, auspicious, favorable, propitious, fortunate, prosperous, felicitous (orig. belonging to the relig. lang.; in the class. per. almost confined to poets;

    syn.: faustus, fortunatus, beatus, secundus): quae (omina) majores nostri quia valere censebant, idcirco omnibus rebus agendis: QVOD BONVM FAVSTVM FELIX FORTVNATVMQVE ESSET praefabantur,

    Cic. Div. 1, 45, 102; so, QVOD BONVM FORTVNATVM FELIXQVE SALVTAREQVE SIET POPVLO ROMANO QVIRITIVM, etc., an old formula in Varr. L. L. 6, § 86; cf.

    also: ut nobis haec habitatio Bona, fausta, felix fortunataque eveniat,

    Plaut. Trin. 1, 2, 3:

    quod tibi mihique sit felix, sub imperium tuum redeo,

    Liv. 22, 30, 4:

    auspicia,

    Verg. A. 11, 32; cf.

    omen,

    Ov. P. 2, 1, 35:

    o dea... Sis felix, nostrum leves, quaecumque, laborem,

    Verg. A. 1, 330; cf.:

    sis bonus o felixque tuis!

    id. E. 5, 65:

    terque novas circum felix eat hostia fruges,

    id. G. 1, 345:

    Zephyri,

    id. A. 3, 120:

    sententia,

    Ov. M. 13, 319:

    industria (corresp. to fertilis cura),

    Plin. H. N. 14 praef. § 3.—
    B.
    Lucky, happy, fortunate (the predom. signif. in prose and poetry):

    exitus ut classi felix faustusque daretur,

    Lucr. 1, 100:

    Polycratem Samium felicem appellabant,

    Cic. Fin. 5, 30, 92:

    Caesar Alexandriam se recepit, felix, ut sibi quidem videbatur,

    id. Phil. 2, 26, 64; cf. id. ib. 2, 24, 59:

    vir ad casum fortunamque felix,

    id. Font. 15, 33:

    ille Graecus ab omni laude felicior,

    id. Brut. 16, 63:

    Sulla felicissimus omnium ante civilem victoriam,

    Sall. J. 95, 4:

    in te retinendo fuit Asia felicior quam nos in deducendo,

    Cic. Q. Fr. 1, 1, 10, § 30; cf.:

    quin etiam si minus felices in diligendo fuissemus,

    id. Lael. 16, 60:

    vade, o felix nati pietate,

    Verg. A. 3, 480; cf. id. ib. 6, 785:

    Praxiteles quoque marmore fericior,

    i. e. succeeded better as a sculptor, Plin. 34, 8, 19, § 69:

    felices ter et amplius, Quos irrupta tenet copula,

    Hor. C. 1, 13, 17:

    omnes composui. Felices! nunc ego resto,

    id. S. 1, 9, 28:

    Latium felix,

    id. C. S. 66:

    tempora,

    Juv. 2, 38:

    saecula,

    Ov. Tr. 1, 2, 103; Juv. 3, 312; Quint. 8, 6, 24: cf.:

    nulla sorte nascendi aetas felicior,

    id. 12, 11, 22:

    felicissima facilitas,

    id. 10, 1, 111:

    felicissimus sermo,

    id. 9, 4, 27:

    ita sim felix, a form of asseveration,

    Prop. 1, 7, 3:

    malum, i. q. salubre,

    salubrious, wholesome, Verg. G. 2, 127 Serv.—Prov.: felicem scivi, non qui quod [p. 734] vellet haberet, sed qui per fatum non data non cuperet, Aus. Idyll. 319, 23 sq.—
    (β).
    With gen. ( poet. and in post-Aug. prose):

    Vergilius beatus felixque gratiae,

    Plin. H. N. 14 praef. §

    7: o te, Bolane, cerebri Felicem!

    Hor. S. 1, 9, 12:

    felices studiique locique,

    Ov. M. 5, 267:

    felix uteri,

    Sil. 4, 359:

    leti,

    id. 4, 398:

    famae,

    id. 4, 731:

    felices operum dies,

    Verg. G. 1, 277.—
    (γ).
    With inf. ( poet.):

    quo non felicior alter Ungueretela manu ferrumque armare veneno,

    happier, more successful in, Verg. A. 9, 772; id. G. 1, 284; Sil. 13, 126. —
    (δ).
    With gerund. dat. (rare):

    tam felix vobis corrumpendis fuit,

    successful in, Liv. 3, 17, 2.— Adv.: fēlīcĭter.
    * 1.
    (Acc. to I.) Fruitfully, abundantly:

    hic segetes, illic veniunt felicius uvae,

    Verg. G. 1, 54.—
    2.
    (Acc. to II.)
    a.
    Auspiciously, fortunately, favorably: quod mihi vobisque Quirites, Se fortunatim, feliciter ac bene vortat, Enn. ap. Non. 112, 3 (Ann. v. 112 ed. Vahl.); cf. Plaut. Aul. 4, 10, 58:

    ut ea res mihi magistratuique meo, populo plebique Romanae bene atque feliciter eveniret,

    Cic. Mur. 1, 1; Caes. B. G. 4, 25, 3.—In expressing a wish or in calling to a person, Good luck! faciam quod volunt. Feliciter velim, inquam, teque laudo, Cic. Att. 13, 42, 1:

    feliciter, succlamant,

    Phaedr. 5, 1, 4; Suet. Claud. 7; id. Dom. 13; Flor. 3, 3 fin.; Juv. 2, 119; Vulg. Gen. 30, 11 al.—
    b.
    Luckily, happily, successfully (most freq.):

    omnes sapientes semper feliciter, absolute, fortunate vivere,

    Cic. Fin. 3, 7, 26:

    res publica et bene et feliciter gesta sit,

    id. Phil. 5, 15, 40; id. Fam. 7, 28 fin.:

    navigare,

    id. Verr. 2, 2, 38, § 95; cf.:

    qui te feliciter attulit Eurus,

    Ov. M. 7, 659:

    feliciter audet,

    Hor. Ep. 2, 1, 166:

    ob ea feliciter acta,

    Sall. J. 55, 2.—Prov.:

    feliciter sapit qui alieno periculo sapit,

    Plaut. Merc. 4, 4, 40.— Comp., Ov. Ib. 305.— Sup.:

    bella cum finitimis felicissime multa gessit,

    Cic. Rep. 2, 9:

    re gesta,

    Hirt. B. G. 8, 37, 1:

    gerere rem publicam,

    Caes. B. C. 1, 7, 6:

    cessit imitatio,

    Quint. 10, 2, 16: Horatius... verbis felicissime audax, 10, 1, 96.
    2.
    Fēlix (with abl. Felice, v. Neue, Formenl. 2, p. 67), a Roman surname of frequent occurrence, first applied to L. Sulla, Plin. 7, 44, 44, § 186.—
    b.
    Claudius Felix, Suet. Claud. 28.—
    c.
    Antonius Felix, procurator of Judea and Galilee under Claudius, Vulg. Act. 23, 26; 25, 14.—
    d.
    Julia Felix, i. q. Berytus, Plin. 5, 20, 17, § 78.
    3.
    fĕlix, ĭcis, v. filix init.

    Lewis & Short latin dictionary > Felix

  • 7 felix

    1.
    fēlix, īcis (abl. felici, except Cic. Or. 48, 159; and as nom. prop., v. II. B. 2. infra), adj. [from root feo, fevo, to bear, produce, Gr. phuô; cf.: fio, femina; whence fetus, fecundus, femina, fenus], fruit-bearing, fruitful, fertile, productive.
    I.
    Lit. (rare; not in Cic.): felices arbores Cato dixit, quae fructum ferunt, infelices quae non ferunt, Paul. ex Fest. p. 92, 10 Müll.; cf. Fronto Ep. ad Amic. 2, 6 ed. Mai.; so,

    arbor,

    Liv. 5, 24, 2:

    arbusta,

    Lucr. 5, 1378:

    rami,

    Verg. G. 2, 81; so,

    rami feliciores,

    Hor. Epod. 2, 14:

    silvae,

    i. e. of fruitful trees, Verg. G. 4, 329:

    Massica Baccho,

    fruitful in vines, id. A. 7, 725; cf.

    Campania,

    Plin. 3, 5, 9, § 60:

    felicior regio,

    Ov. P. 2, 10, 51; cf.:

    felix oleae tractus,

    Claud. Cons. Mall. Theod. 179:

    venti,

    Val. Fl. 6, 711.—
    B.
    In partic.
    1.
    In the old relig. lang.: felices arbores, all the nobler sorts of trees, whose fruits were offered to the superior deities, in contradistinction to the infelices, which were dedicated to the inferior deities, Macr. S. 2, 16, 2.—
    2.
    Felix, as an adj. propr. in Arabia Felix, the fertile portion of Arabia, opp. Arabia Deserta and Petraea; v. Arabia.—
    II.
    Transf.
    A.
    Act., that brings good luck, of good omen, auspicious, favorable, propitious, fortunate, prosperous, felicitous (orig. belonging to the relig. lang.; in the class. per. almost confined to poets;

    syn.: faustus, fortunatus, beatus, secundus): quae (omina) majores nostri quia valere censebant, idcirco omnibus rebus agendis: QVOD BONVM FAVSTVM FELIX FORTVNATVMQVE ESSET praefabantur,

    Cic. Div. 1, 45, 102; so, QVOD BONVM FORTVNATVM FELIXQVE SALVTAREQVE SIET POPVLO ROMANO QVIRITIVM, etc., an old formula in Varr. L. L. 6, § 86; cf.

    also: ut nobis haec habitatio Bona, fausta, felix fortunataque eveniat,

    Plaut. Trin. 1, 2, 3:

    quod tibi mihique sit felix, sub imperium tuum redeo,

    Liv. 22, 30, 4:

    auspicia,

    Verg. A. 11, 32; cf.

    omen,

    Ov. P. 2, 1, 35:

    o dea... Sis felix, nostrum leves, quaecumque, laborem,

    Verg. A. 1, 330; cf.:

    sis bonus o felixque tuis!

    id. E. 5, 65:

    terque novas circum felix eat hostia fruges,

    id. G. 1, 345:

    Zephyri,

    id. A. 3, 120:

    sententia,

    Ov. M. 13, 319:

    industria (corresp. to fertilis cura),

    Plin. H. N. 14 praef. § 3.—
    B.
    Lucky, happy, fortunate (the predom. signif. in prose and poetry):

    exitus ut classi felix faustusque daretur,

    Lucr. 1, 100:

    Polycratem Samium felicem appellabant,

    Cic. Fin. 5, 30, 92:

    Caesar Alexandriam se recepit, felix, ut sibi quidem videbatur,

    id. Phil. 2, 26, 64; cf. id. ib. 2, 24, 59:

    vir ad casum fortunamque felix,

    id. Font. 15, 33:

    ille Graecus ab omni laude felicior,

    id. Brut. 16, 63:

    Sulla felicissimus omnium ante civilem victoriam,

    Sall. J. 95, 4:

    in te retinendo fuit Asia felicior quam nos in deducendo,

    Cic. Q. Fr. 1, 1, 10, § 30; cf.:

    quin etiam si minus felices in diligendo fuissemus,

    id. Lael. 16, 60:

    vade, o felix nati pietate,

    Verg. A. 3, 480; cf. id. ib. 6, 785:

    Praxiteles quoque marmore fericior,

    i. e. succeeded better as a sculptor, Plin. 34, 8, 19, § 69:

    felices ter et amplius, Quos irrupta tenet copula,

    Hor. C. 1, 13, 17:

    omnes composui. Felices! nunc ego resto,

    id. S. 1, 9, 28:

    Latium felix,

    id. C. S. 66:

    tempora,

    Juv. 2, 38:

    saecula,

    Ov. Tr. 1, 2, 103; Juv. 3, 312; Quint. 8, 6, 24: cf.:

    nulla sorte nascendi aetas felicior,

    id. 12, 11, 22:

    felicissima facilitas,

    id. 10, 1, 111:

    felicissimus sermo,

    id. 9, 4, 27:

    ita sim felix, a form of asseveration,

    Prop. 1, 7, 3:

    malum, i. q. salubre,

    salubrious, wholesome, Verg. G. 2, 127 Serv.—Prov.: felicem scivi, non qui quod [p. 734] vellet haberet, sed qui per fatum non data non cuperet, Aus. Idyll. 319, 23 sq.—
    (β).
    With gen. ( poet. and in post-Aug. prose):

    Vergilius beatus felixque gratiae,

    Plin. H. N. 14 praef. §

    7: o te, Bolane, cerebri Felicem!

    Hor. S. 1, 9, 12:

    felices studiique locique,

    Ov. M. 5, 267:

    felix uteri,

    Sil. 4, 359:

    leti,

    id. 4, 398:

    famae,

    id. 4, 731:

    felices operum dies,

    Verg. G. 1, 277.—
    (γ).
    With inf. ( poet.):

    quo non felicior alter Ungueretela manu ferrumque armare veneno,

    happier, more successful in, Verg. A. 9, 772; id. G. 1, 284; Sil. 13, 126. —
    (δ).
    With gerund. dat. (rare):

    tam felix vobis corrumpendis fuit,

    successful in, Liv. 3, 17, 2.— Adv.: fēlīcĭter.
    * 1.
    (Acc. to I.) Fruitfully, abundantly:

    hic segetes, illic veniunt felicius uvae,

    Verg. G. 1, 54.—
    2.
    (Acc. to II.)
    a.
    Auspiciously, fortunately, favorably: quod mihi vobisque Quirites, Se fortunatim, feliciter ac bene vortat, Enn. ap. Non. 112, 3 (Ann. v. 112 ed. Vahl.); cf. Plaut. Aul. 4, 10, 58:

    ut ea res mihi magistratuique meo, populo plebique Romanae bene atque feliciter eveniret,

    Cic. Mur. 1, 1; Caes. B. G. 4, 25, 3.—In expressing a wish or in calling to a person, Good luck! faciam quod volunt. Feliciter velim, inquam, teque laudo, Cic. Att. 13, 42, 1:

    feliciter, succlamant,

    Phaedr. 5, 1, 4; Suet. Claud. 7; id. Dom. 13; Flor. 3, 3 fin.; Juv. 2, 119; Vulg. Gen. 30, 11 al.—
    b.
    Luckily, happily, successfully (most freq.):

    omnes sapientes semper feliciter, absolute, fortunate vivere,

    Cic. Fin. 3, 7, 26:

    res publica et bene et feliciter gesta sit,

    id. Phil. 5, 15, 40; id. Fam. 7, 28 fin.:

    navigare,

    id. Verr. 2, 2, 38, § 95; cf.:

    qui te feliciter attulit Eurus,

    Ov. M. 7, 659:

    feliciter audet,

    Hor. Ep. 2, 1, 166:

    ob ea feliciter acta,

    Sall. J. 55, 2.—Prov.:

    feliciter sapit qui alieno periculo sapit,

    Plaut. Merc. 4, 4, 40.— Comp., Ov. Ib. 305.— Sup.:

    bella cum finitimis felicissime multa gessit,

    Cic. Rep. 2, 9:

    re gesta,

    Hirt. B. G. 8, 37, 1:

    gerere rem publicam,

    Caes. B. C. 1, 7, 6:

    cessit imitatio,

    Quint. 10, 2, 16: Horatius... verbis felicissime audax, 10, 1, 96.
    2.
    Fēlix (with abl. Felice, v. Neue, Formenl. 2, p. 67), a Roman surname of frequent occurrence, first applied to L. Sulla, Plin. 7, 44, 44, § 186.—
    b.
    Claudius Felix, Suet. Claud. 28.—
    c.
    Antonius Felix, procurator of Judea and Galilee under Claudius, Vulg. Act. 23, 26; 25, 14.—
    d.
    Julia Felix, i. q. Berytus, Plin. 5, 20, 17, § 78.
    3.
    fĕlix, ĭcis, v. filix init.

    Lewis & Short latin dictionary > felix

  • 8 membrana

    membrāna, ae, f. [membrum], the skin or membrane that covers parts of the body (class.).
    I.
    Lit.:

    natura oculos membranis tenuissimis vestivit,

    Cic. N. D. 2, 57, 142:

    cerebri,

    the membrane of the brain, meninges, Cels. 8, 4:

    membranis cicadae volant,

    Plin. 11, 28, 33, § 96:

    membranis volant fragilibus insecta,

    id. 11, 39, 94, § 228.—
    B.
    Esp., the skin or slough of snakes, Ov. M. 7, 272; Luc. 6, 679.—
    II.
    Transf.
    A.
    The thin skin of plants and other things, Plin. 15, 22, 24, § 88:

    corio et membrana Punica (teguntur),

    id. 15, 28, 34, § 112:

    tenuissimis membranis velatur allium,

    id. 19, 6, 34, § 111:

    putaminis ovi,

    id. 29, 3, 11, § 46.—
    B.
    A skin prepared for writing, etc., parchment, Quint. 10, 3, 31:

    Homeri carmen in Membrana scriptum,

    Plin. 7, 21, 21, § 85: sic raro scribis, ut toto non quater anno Membranam poscas, Hor. S. 2, 3, 2:

    Parrhasiae, for drawing,

    Plin. 35, 10, 36, § 68:

    croceae membrana tabellae,

    Juv. 7, 23:

    quod in chartulis sive membranis meis aliquis scripserit, meum est,

    Gai. Inst. 2, 77.—
    C.
    The surface, outside of a thing ( poet.):

    coloris,

    Lucr. 4, 95.— Trop.:

    scies, sub ista tenui membrana dignitatis quantum mali jaceat,

    Sen. Ep. 115, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > membrana

  • 9 odor

    ŏdor (old form ŏdos, like arbos, labos, etc., Plaut. Capt. 4, 2, 35; id. Ps. 3, 2, 52; Sall. J. 44, 4), ōris, m. [root od-; Gr. ozô, odôda, odmê; whence oleo, olfacio], a smell, scent, odor (class.; cf. fragrantia).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    omnis odor ad supera fertur,

    Cic. N. D. 2, 56, 141:

    odorem avide trahere naribus,

    Phaedr. 3, 1, 3:

    florum,

    Cic. Sen. 17, 59.—
    B.
    In partic.
    1.
    A pleasant odor, perfume; concr., perfumery, essences, spices (syn. odoramenta).—So mostly in plur.:

    sternite lectos, incendite odores,

    Plaut. Men. 2, 2, 4:

    incendere odores,

    Cic. Tusc. 3, 18, 43; id. Verr. 2, 4, 35. § 77;

    2, 5, 56, § 146: croceos odores Tmolus mittit,

    Verg. G. 1, 56:

    perfusus liquidis odoribus,

    perfumed waters, ointments, balsams, Hor. C. 1, 5, 2; id. Ep. 2, 1, 269:

    corpus differtum odoribus conditur,

    Tac. A. 16, 6.— Sing., Plaut. Mil. 2, 5, 2:

    fragrans Assyrio odore domus,

    Cat. 68, 144:

    ara Fumat odore,

    incense, Hor. C. 3, 18, 7.—
    2.
    A disagreeable smell, a stench, stink (syn.:

    nidor, faetor): putidus odor ibi saepe ex sulfure et alumine. Varr L. L. 5, § 25 Müll.: cum odos aut pabuli egestas locum mutare subegerat,

    Sall. J. 44, 4:

    camera odore foeda,

    id. C. 55, 4:

    ingratos odores,

    Ov. M. 2, 626:

    gravis,

    Verg. G. 4, 49:

    taeter,

    Caes. B. C. 3, 49; Verg. A. 3, 228:

    malus,

    Hor. Epod. 12, 8:

    intolerabili foeditatis odore,

    Cic. N. D. 2, 40, 127:

    offensus putrefacti cerebri odore,

    Suet. Calig. 27 fin.:

    ignis,

    Vulg. Dan. 3, 94.—
    II.
    Trop., a scent, inkling, hint, presentiment, suggestion:

    odor suspicionis,

    Cic. Clu. 27, 73:

    legum,

    id. Verr. 2, 5, 61, § 160:

    hominum furta odore persequi,

    id. ib. 2, 4, 24, §

    53: res fluit ad interregnum, et est non nullos odor dictaturae,

    id. Att. 4, 18, 3 B. and K. (al. 4, 16, 11):

    lucri bonus est odor,

    Juv. 14, 204; cf.:

    Christi bonus odor sumus Deo in iis,

    Vulg. 2 Cor. 2, 15:

    urbanitatis,

    a tincture of politeness, Cic. de Or. 3, 40, 161.

    Lewis & Short latin dictionary > odor

  • 10 raptus

    1.
    raptus, a, um, Part., from rapio.
    2.
    raptus, ūs, m. [rapio], a carrying off by force.
    I.
    In gen. (very rare):

    Inoo lacerata est altera raptu,

    violent rending, Ov. M. 3, 722:

    runcinarum,

    Plin. 16, 42, 82, § 225:

    lenes cucurbitarum,

    Cael. Aur. Acut. 1, 11.—Esp. a jerking, cramp in the limbs (med. t. t.):

    raptus omnium membrorum ex cerebri membranis,

    Cael. Aur. Acut. 1, 1, 8; cf. id. ib. 1, 3, 37, = Gr. spasmos, id. ib. 2, 10, 74.— More freq.,
    II.
    In partic., a carrying off, robbing, plundering:

    ad praedam et raptus congregare,

    Tac. A. 2, 52; cf. id. H. 1, 46; 83; id. G. 35:

    raptus exercere,

    id. A. 15, 38 fin.
    B.
    Esp. of persons, an abduction, rape:

    quis de Ganymedi raptu dubitat?

    Cic. Tusc. 4, 33, 71:

    virginis (Proserpinae),

    id. Verr. 2, 4, 48, § 107; Suet. Ner. 46; Ov. F. 4, 417.— Absol., Tac. A. 6, 1; id. H. 2, 73 fin.; claud. Rapt. Pros. 2, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > raptus

  • 11 sensificus

    sensĭfĭcus, a, um, adj. [id.], producing sensation (late Lat.):

    spiramentum (cerebri),

    Macr. S. 7, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > sensificus

  • 12 verminatio

    vermĭnātĭo, ōnis, f. [vermino], the worms, a disease of animals, the bots.
    I.
    Lit., Plin. 28, 11, 49, § 180; 30, 15, 50, § 144. —
    II.
    Transf., a crawling, itching pain, Sen. Ep. 78, 9.— Plur.:

    cerebri aestuantis,

    Sen. Ep. 95, 17.

    Lewis & Short latin dictionary > verminatio

См. также в других словарях:

  • cerebri — see ACERVULUS CEREBRI, CRURA CEREBRI, FALX CEREBRI, HYPOPHYSIS CEREBRI, PSEUDOTUMOR CER …   Medical dictionary

  • cérébri- — ⇒CÉRÉBR(I) , CÉRÉBR(O) , (CÉRÉBR , CÉRÉBRI , CÉRÉBRO )élément préf. Élément préf. tiré du lat. cerebrum « cerveau » et utilisé pour la formation de termes de méd. I. Sert à former des adj. ou des subst. indiquant une relation avec le cerveau. A.… …   Encyclopédie Universelle

  • cerebri- — See cerebro . * * * see cerebr * * * see cerebr(o) …   Medical dictionary

  • cerebri- — cè·re·bri conf. var. → cerebro …   Dizionario italiano

  • cerebri- — cerebr …   The new mediacal dictionary

  • cerebri- — see cerebr …   Useful english dictionary

  • A. cerebri anterior — Circulus arteriosus des Menschen. Nr. 1 = A. cerebri anterior. Die Arteria cerebri anterior (lat. vordere Gehirnschlagader), bei Tieren als Arteria cerebri rostralis bezeichnet, ist eines der drei arteriellen Hauptgefäße des Gehirns. Sie… …   Deutsch Wikipedia

  • A. cerebri media — Circulus arteriosus des Menschen. Nr. 2 = Arteria cerebri media Die Arteria cerebri media (lat. mittlere Gehirnschlagader) ist eines der drei arteriellen Hauptgefäße des Gehirns. Sie ist der seitwärts gerichtete Endast der Arteria carotis interna …   Deutsch Wikipedia

  • Arteria cerebri rostralis — Circulus arteriosus des Menschen. Nr. 1 = A. cerebri anterior. Die Arteria cerebri anterior (lat. vordere Gehirnschlagader), bei Tieren als Arteria cerebri rostralis bezeichnet, ist eines der drei arteriellen Hauptgefäße des Gehirns. Sie… …   Deutsch Wikipedia

  • Arteria cerebri caudalis — Circulus arteriosus des Menschen. Nr. 4 = A. cerebri posterior Die Arteria cerebri posterior (lat. für „hintere Gehirnschlagader“), bei Tieren als Arteria cerebri caudalis bezeichnet, ist eines der drei arteriellen Hauptgefäße des Gehirns. Sie… …   Deutsch Wikipedia

  • Gliomatosis cerebri — Infobox Disease Name = Gliomatosis cerebri Caption = DiseasesDB = ICD10 = ICD9 = ICDO = 9381/3 OMIM = MedlinePlus = eMedicineSubj = eMedicineTopic = MeshID = D018302 Gliomatosis cerebri (infiltrative diffuse astrocytosis) is a rare primary brain… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»